Αυτή
τη βδομάδα, η κυβέρνηση θέλει να
ολοκληρώσει την 3η αξιολόγηση
και με το κλείσιμο αυτής, να περάσει
-μεταξύ άλλων- και
την επικίνδυνη τροπολογία για
τις απεργίες, που προβλέπει πως για την
κήρυξη απεργίας απαιτείται το 50% των
οικονομικά ενεργών μελών πρωτοβάθμιας
συνδικαλιστικής οργάνωσης. Σε αυτό
το πλαίσιο έρχονται να προστεθούν και
τα υπόλοιπα μέτρα της τρίτης αξιολόγησης,
δηλαδή όσες ιδιωτικοποιήσεις έχουν
ακόμα απομείνει και οι πλειστηριασμοί
που με το νέο καθεστώς των ηλεκτρονικών
πλειστηριασμών σκληραίνουν όσο δεν
πάει τη μέγγενη πάνω από τα λαϊκά
νοικοκυριά. Και οι πλειστηριασμοί που
θα γίνουν τώρα αφορούν πράγματι και
πολλές κατοικίες χαμηλής αξίας.
Αυτό λοιπόν είναι το μέλλον που μας
ετοιμάζουν: από τη μία, καταργημένες
συλλογικές συμβάσεις, ανασφάλεια,
περιπλάνηση σε κοινωφελή προγράμματα
του Δήμου ή σε voucher
(στο όνομα της απόκτησης εμπειρίας και
της εξάσκησης), χωρίς καμία μέριμνα για
πρόληψη και μέτρα προστασίας. Όταν
δε γίνονται προληπτικοί έλεγχοι, όταν
οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται ως
αναλώσιμοι, που μπροστά στην ανεργία
αναγκάζονται να δουλεύουν με τέτοιες
σχέσεις εργασίας και με όλα τα δικαιώματα
στερημένα, τα εργατικά "ατυχήματα"
, η σωματική και ψυχική εξόντωση για
ένα πενιχρό χαρτζιλίκι, γίνονται
καθημερινότητα. Από την άλλη, τάξη και
ασφάλεια για να μη σηκώσει κανείς κεφάλι
. Με αυτές τις σχέσεις και συνθήκες
εργασίας, δεν είναι συμβατή η απεργία,
αυτή που αποφασίζεται από τα κάτω μέσα
από τις συνελεύσεις των σωματείων και
μπορεί να είναι πραγματικά ανατρεπτική.
Επίσης, σε συνθήκες έντονης τρομοκρατίας,
καταστολής, ατομικής διαπραγμάτευσης
με τον εργοδότη, καθυπόταξης κάθε πλευράς
της ζωής στην εργασία, η απεργία πάει
να γίνει για τη νέα γενιά κάτι το άγνωστο.
Με τους νέους να αγνοούν το δικαίωμα
στην απεργία μέσα από έναν ολόκληρο
τρόπο ζωής που τους επιβάλλεται, του
ατομικού δρόμου και της επένδυσης όσο
περισσότερου χρόνου γίνεται για τη
βελτίωση της εργασιακής τους προοπτικής,
δημιουργείται πρόσφορο έδαφος για να
περάσει η κυβέρνηση τον συνδικαλιστικό
νόμο. Κανείς δε μπορεί να αρνηθεί πως
η νεολαία δουλεύει και θα δουλεύει με
χειρότερους όρους από ότι παλιότερα.
Βασικός μισθός για πάνω των 25 είναι στα
ψίχουλα των 586€. Οι απλήρωτες υπερωρίες
έρχονται να προστεθούν στα μεγάλα
ποσοστά μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας
που ισχύουν και για τη νεολαία. Τώρα,
με τις νέες ρυθμίσεις στο εργασιακό
τοπίο θα σε απολύουν και θα σε κακοπληρώνουν
χωρίς να πεις λέξη.
Κι αυτά είναι μια εικόνα μόνο από την
ολόπλευρη επίθεση του κεφαλαίου στις
ζωές μας. Γιατί μαζί με όλα αυτά που
περνούν στην εργασία μας και στην
εκπαίδευσή μας, μας κοστίζουν συνολικά
τη ζωή, τον ελεύθερο χρόνο μας, τις
σχέσεις μας, τη δημιουργικότητά μας.
Ας βρούμε ξανά το πρόταγμά μας, μέσα από
το συλλογικό δρόμο, κόντρα σε αυτό το
πρόταγμα ζωής για τη γενιά μας. Τα
συναισθήματά μας από όλες αυτές τις
αδικίες που βλέπουμε καθημερινά να
γίνονται αντιστάσεις! Να βγούμε στο
δρόμο, λοιπόν, ενάντια στην αξιολόγηση
και σε όλα τα μέτρα! Μακριά από την
ξεπουλημένη ΓΣΕΕ και με τον αναγκαίο
όσο ποτέ συντονισμό αυτών των πρωτοβάθμιων
σωματείων, απέναντι σε όσα μας μαυρίζουν
το παρόν και το μέλλον. Για τα θέλω μας
και τις ανάγκες μας. Για να μπορέσουμε
να ξεφύγουμε από το μαύρο μέλλον της
επισφάλειας και να διεκδικήσουμε ζωή
με ελευθερίες, δουλειά και αξιοπρέπεια.
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ
ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12 ΓΕΝΑΡΗ, 12μμ
ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΤΕΤΑΡΤΗ
10/1 ΣΤΑ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΑ
ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ!
