ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΚΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΑΣ ΚΙ ΟΧΙ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ!

Την Τρίτη, 19/12, στην προγραμματισμένη Συνέλευση Τμήματος καθηγητών της Ιατρικής ΑΠΘ, μέλη του ΦΣ παρευρεθήκαμε για να καταθέσουμε πάγια αιτήματα του Συλλόγου γύρω από ζητήματα σχολής. Συγκεκριμένα τα ζητήματα αυτά αφορούσαν:

-Τη διπλή εξεταστική, ως δυνατότητα για όλους τους φοιτητές

-Το ζήτημα των απουσιών στα κλινικά μαθήματα (δικαιούμαστε 10%, το οποίο σε πολλές κλινικές δεν εφαρμόζεται), το ζήτημα των υποχρεωτικών αμφιθεάτρων

-Το ζήτημα των προπεριόδων.

Ωστόσο η νέα σύσταση της Συνέλευσης καθηγητών, πιστή στην προηγούμενη και άξιος συνεχιστής, επιφύλασσε μια αντίστοιχη(και χειρότερη) "υποδοχή". Συγκεκριμένα, ο νέος πρόεδρος της Σχολής, Αστέρης Καραγιάννης, έθετε εκβιαστικά το ζήτημα πως αν δεν αποχωρήσουμε από την αίθουσα, θα διακόψουν τη συνεδρίαση, γιατί είναι παράνομο (!) να παρευρίσκονται φοιτητές σε αυτή μια διαδικασία στην οποία επί χρόνια οι Σύλλογοι παρευρίσκονταν και έθεταν τα αιτήματά τους. Άλλωστε, αν ίσχυε κάτι τέτοιο, όπως ισχυρίζεται, όταν περνούσαν αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στη Σχολή που μόνο επιβάρυναν κι έκαναν δυσκολότερη την καθημερινότητά μας και βρισκόμασταν μέσα όπου μόνο σύμφωνους δε μας έβρισκαν, θα έπρεπε οι ίδιοι να αυτοκηρυχτούν παράνομοι και να αναιρέσουν δεκάδες αποφάσεις τους. Αλλά το πράγμα δεν έμεινε εκεί και οι καθηγητάδες που έχουν συνηθίσει στα "πολιτισμένα πρότυπα του εξωτερικού" έδειξαν όλα τα στοιχεία του πολιτισμού τους. Από τον Κολιάκο που απείλησε να φέρει την αστυνομία (!) εντός ασύλου για να μας διώξει και να αποφασίσουν χωρίς ενοχλήσεις μέχρι άλλους που ζητούσαν τις ταυτότητές μας απειλώντας για πειθαρχική διαδικασία και απομάκρυνση από τις σπουδές μας. Προφανώς δεν τόλμησαν να πουν ξεδιάντροπα ότι αδιαφορούν για τα αίτημα του Συλλόγου αλλά το συγκάλυψαν με το πρόσχημα ότι μπορούμε να τα καταθέτουμε μέσω εκπροσώπων (θέλουν να μας επιβάλουν και τον τρόπο που οργανώνεται ο Σύλλογος?!) και όταν συζητούνται φοιτητικά ζητήματα, "θα μας φωνάξουν”. Λες και η συζήτηση για τη χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων και τα κονδύλια του ΕΛΚΕ δεν επηρεάζουν τον χαρακτήρα των σπουδών, τη χρηματοδότηση για τις φοιτητικές παροχές κλπ. Η στάση αυτή δεν είναι τυχαία σε αυτήν την περίοδο, καθώς όλο το προηγούμενο διάστημα έχουμε βρεθεί έξω από Συγκλήτους που περιφρουρούνται από μπράβους για να εμποδίσουν τηv είσοδο και την κατάθεση αποφάσεων Συνελεύσεων σε αυτές. Το χτύπημα κινήσεων που προκύπτουν από τα κάτω και η προσπάθεια ενσωμάτωσής τους (βλ. νόμο Γαβρόγλου για συνδιοίκηση, με το πρόσχημα της δημοκρατικής έκφρασης των φοιτητών) είναι κατεύθυνση κυβέρνησης/ΕΕ για το Πανεπιστήμιο που αφενός η συνδικαλιστική δράση και οι διεκδικήσεις δε συνάδουν με το ίματζ ενός Πανεπιστημίου ησυχίας-τάξης και ασφάλειας που θέλει να προσελκύσει τον επιχειρηματικό κόσμο, το στρατό και άλλους “επίσημους” φορείς και γιατί αφετέρου οι Γενικές Συνελεύσεις και οι κινήσεις από τα κάτω είναι οι μόνες που μπορούν να μπλοκάρουν την επιχειρηματικοποίηση του Πανεπιστημίου και να δώσουν μια διαφορετική απάντηση για τις ανάγκες της πληττόμενης πλειοψηφίας εντός τους. Θα μας βρίσκουν απέναντί τους, σε κάθε Συνέλευση Τμήματος, σε κάθε Σύγκλητο, με Γενικές Συνελεύσεις θα πάρουν την απάντηση που τους αξίζει.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

-Ανοιχτές Συνελεύσεις Τμήματος , γνωστοποίηση του περιεχομένου τους και των αποφάσεων τους

-Όλοι οι φοιτητές να μπορούμε να θέτουμε τα αιτήματά μας

-Ικανοποίηση όλων των αιτημάτων που κατατέθηκαν στη Συνέλευση Τμήματος από τους φοιτητές

Γιατί να στηρίξουμε την απεργία της 14ης Δεκέμβρη...

Το τελευταίο διάστημα, κεντρική θέση στις πολιτικές εξελίξεις έχει το κλείσιμο της 3ης αξιολόγησης. Αυτό σημαίνει ότι: οι θεσμοί (ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ) «αξιολογούν» την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, βάση της εφαρμογής των προηγούμενων μέτρων λιτότητας, για το ξεπέρασμα της κρίσης. Αποτέλεσμα των προηγούμενων αξιολογήσεων ήταν τα Μνημόνια, που είναι πακέτα μέτρων που άλλαξαν και συνεχίζουν να αλλάζουν ριζικά το ελληνικό τοπίο, εις βάρος του κόσμου της εργασίας. Οι μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνουν, μαζί με άλλες αναδιαρθρώσεις, διαμορφώνουν τον ελληνικό σχηματισμό έτσι ώστε να ανταπεξέρχεται όσο το δυνατόν καλύτερα στην βαθιά και παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού και στις σύγχρονες αυξημένες ανάγκες του κεφαλαίου για κερδοφορία.

Ελαστικές σχέσεις εργασίας, μειώσεις μισθών και συντάξεων, κατάργηση του ασφαλιστικού νόμου, ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας και πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας είναι μερικά από τα έως τώρα παραδείγματα. Επιπλέον, αξιολογήσεις δημοσίων δομών και προσωπικού που εναρμονίζονται με τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης στις δημόσιες παροχές. Στην δημόσια υγεία αυτό μεταφράζεται με υποστελέχωση, ελλείψεις υλικών και εργαζόμενους λάστιχο. Στην παιδεία βλέπουμε να καταρρέει μέρα με τη μέρα ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας και εντείνονται οι αποκλεισμοί της καθώς πχ στο πανεπιστήμιο παρατηρούμε τη μέριμνα να οδεύει προς την εξαφάνση (όπως συμβαίνει τώρα στις εστίες όπου το εστιατόριο έκλεισε και μένεται και διακοπή της συντήρησης), την εκπαιδευτική διαδικασία να είναι πλήρως απαξιωμένη και η λειτουργία του πανεπιστημίου να εξαρτάται από τις διαθέσεις κάθε εταιρίας.

Έτσι λοιπόν η 3η αξιολόγηση φέρνει ένα νέο σύνολο μεταρρυθμίσεων που θα περάσει και θα εφαρμόσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Υπόσχονται οι θεσμοί ότι δεν θα υπάρξει άλλο μνημόνιο, παρόλα αυτά οι δεσμεύσεις θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι μνημονιακές και καθορίζουν τι θα ισχύει από το Σεπτέμβριο του 2018 μέχρι το 2060! Τα μέτρα είναι συνέχεια των προηγούμενων αλλαγών: ιδιωτικοποιήσεις αυξάνονται (με έμφαση στην ενέργεια), εφαρμόζονται οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, καταργείται η κυριακάτικη αργία, η δυνατότητα υπογραφής συλλογικών συμβάσεων, ενώ η χρηματοδότηση σε παιδεία και υγεία προβλέπεται ακόμα χαμηλότερη από το νέο έτος.

Όλα αυτά κλειδώνουν με τη την τροπολογία που κατέθεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ στις 4 Δεκέμβρη, σε άσχετο μάλιστα νομοσχέδιο, που περιστέλλει και ουσιαστικά ακυρώνει το δικαίωμα στην απεργία. Πάρθηκε πίσω τελευταία στιγμή για να περάσει με νόμο σε λίγες μέρες. Απαιτεί να συμφωνούν στην απεργία το 50+1% των οικονομικά εντάξει εργαζομένων στα πρωτοβάθμια σωματεία, πράγμα που είναι πρακτικά αδύνατον. Η κατάργηση των μέσων αντίστασης και διεκδίκησης είναι η στρατηγικός στόχος του κεφαλαίου για να μπορούν να εφαρμόζουν επιθετικές πολιτικές, χωρίς τη διατάραξη της κοινής ησυχίας.

Οφείλουμε να είμαστε στο πλευρό των εργαζομένων στην απεργία της 14ης Δεκέμβρη και να παλέψουμε μαζί τους ενάντια σε αυτές τις πολιτικές που μπορεί για μας στο σήμερα ναι θέτουν υπό διακύβευμα τη δυνατότητα να σπουδάζουμε και αύριο να καθορίζουν πώς θα δουλεύουμε. Ουσιαστικά επιρρεάζουν κάθε πτυχή των ζωών μας και τον τρόπο που λειτουργεί η κοινωνία, ενώ η μόνη αντίρροπη κίνηση σε όλα αυτά μπορεί να είναι η εδώ και τώρα συντονισμένη από τα κάτω δράση των πληττόμενων. Διεκδικούμε εδώ και τώρα αποκλειστικά δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία για όλους, μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς όρους, αυξήσεις, μείωση του εργάσιμου χρόνου. Όλα αυτά ξέρουμε ότι δεν μπορεί να τα διεκδικήσει η ΓΣΕΕ των εργατοπατέρων που δεν καλύπτει σχεδόν κανέναν εργαζόμενο, ξεπουλάει τον έναν αγώνα μετά τον άλλον ούτε το ΠΑΜΕ που επιλέγει συνειδητά να μην κλιμακώνει αγώνες. Όπλο μας είναι ένα ταξικό, ανεξάρτητο και μαχητικό κίνημα, βασισμένο σε πρωτοβάθμια όργανα (σωματεία και συνελεύσεις) που συντονίζονται μεταξύ τους και δεν διστάζουν ούτε στιγμή να βάλουν τα εργατικά δικαιώματα μπροστά. Ας αφήσουμε το «δεν υπάρχουν οι συνθήκες» και ας καταλάβουμε ότι όσο οι «συνθήκες» μας καθορίζουν, άλλο τόσο τις καθορίζουμε και εμείς.

Το δικαίωμα στην απεργία κερδήθηκε μέσα από σκληρούς αγώνες, γιατί οι εργάτες του τότε αμφισβήτησαν την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων που τους υπαγόρευε μια ζωή με περιορισμούς, χωρίς δικαιώματα, τους εξανάγκαζε να είναι δούλοι του κεφαλαίου. Μέσα από σκληρούς αγώνες θα κερδηθεί ξανά, όταν οι σύγχρονοι εκμεταλλευόμενοι πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, και παλέψουμε για όλα αυτά που κάνει δυνατά η εποχή μας, αλλά τα καρπώνονται οι λίγοι και ισχυροί.

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 14/12, 10.30 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ.

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΕΝΟΣ 15ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Για τον Δεκέμβρη του 08'

Πέρα από κάθε διάθεση επετειακού εορτασμού, ο Δεκέμβρης ξυπνάει μνήμες από έναν Δεκέμβρη που ξεκίνησε ως αγανάκτηση σε ένα κράτος που δολοφονεί αλλά δεν δίστασε να προχωρήσει. Συνελεύσεις και καταλήψεις σε εκατοντάδες σχολεία και σχολές πανελλαδικά προχώρησαν τη συλλογική σκέψη και δράση πέρα από το "αντιμπατσικό" αίσθημα της περιόδου και έθεσαν ζητήματα ανατροπής ολόκληρου του αστικού συστήματος που δολοφονεί το παρόν και το μέλλον των πιο καταπιεσμένων κομματιών της νεολαίας σε μια περίοδο που ξεκινούσε η κρίση. Και σήμερα, που η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και η νεολαία και ο κόσμος της εργασίας καταπιέζεται ολοένα, η πολιτική δεν γίνεται στους δρόμους, πράγμα προφανώς αναντίστοιχο των καιρών μας.

Σύγχρονη καταστολή

Ας δούμε όμως πώς η καταστολή σήμερα, αφενός δεν περιορίζεται στην αστυνόμευση και την αστυνομική βία, αλλά είναι πολύμορφη, και αφετέρου διεισδύει με πιο έντονο τρόπο στην καθημερινότητα μας.

Από εκεί που παλαιότερα η καταστολή εμφανιζόταν ως ο εγγυητής της τήρησης του νόμου και επομένως δρούσε σε μεμονωμένες περιστάσεις που απειλούσαν την εφαρμογή του, σήμερα έχουμε να κάνουμε με ένα ευρύτερο δόγμα ασφάλειας που νομιμοποιεί την συνεχή παρουσία των μέσων καταστολής, απέναντι σε ένα κλίμα φόβου και ανομίας.

Η διατύπωση «για λόγους ασφαλείας» λειτουργεί ως εξουσιαστικό επιχείρημα, το οποίο, κόβοντας κάθε συζήτηση, επιτρέπει την επιβολή μέτρων και προοπτικών που χωρίς την επίκλησή του δεν θα αποδεχόμασταν. Ανυψωμένη σε πολιτική προτεραιότητα, αυτή η καινούργια ονομασία της τήρησης της τάξης αλλάζει συχνά το πρόσχημά της (πότε είναι η πολιτική ανατροπή, πότε η «τρομοκρατία»), διατηρεί, όμως, ακέραια τη στόχευσή της: τη διακυβέρνηση του πληθυσμού. Έτσι, η απειλή της ασφάλειας (που διαταράσσει την κανονικότητα), μπορεί να εντοπίζεται για το κράτος και στις κοινωνικές ομάδες που αμφισβητούν την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων (απεργούς, κίνημα κλπ), είτε σε κοινωνικές ομάδες που δεν είναι εκμεταλλεύσιμες για το σύστημα (π.χ. Μετανάστες), που “πρέπει” να αντιμετωπιστούν αναλόγως.

Προκειμένου να τηρηθεί λοιπόν η “ασφάλεια” βλέπουμε πολλαπλασιασμό των μηχανισμών ασφαλείας. Χρησιμοποιούνται νέα μέσα ελέγχου όπως το γενετικό προφίλ, τα βιομετρικά συστήματα, οι ηλεκτρονικές παρακολουθήσεις και οι κάμερες ασφαλείας σε δημόσιους χώρους. [Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που γίνεται χρήση αυτών των μέσων όπως η Ηριάνα, ο Περικλής και ο Θεοφίλου καθώς και το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας]. Παράλληλα εργαλείο δημιουργίας ενός κλίματος τρομοκρατίας και αισθήματος ανασφάλειας είναι τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Ακόμα γίνονται συνεχείς εκκενώσεις καταλήψεων (ανάμεσά τους και καταλήψεις στέγης μεταναστών) κάτω από το πρόσχημα της διατήρησης της τάξης.

Συγκυρία

Ακόμα όμως και οι κινήσεις αμφισβήτησης των βάρβαρων πολιτικών που εμφανίζονται στην κοινωνία, βρίσκουν απέναντί τους την ισχυρή αστυνομική βία όπως είδαμε και την τελευταία βδομάδα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Στο πλαίσιο των μνημονιακών δεσμεύσεων, η κυβέρνηση ξεκινάει την εφαρμογή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών κατοικίας, προσπαθώντας να επισπεύσει τις διαδικασίες και να παρακάμψει την αντίσταση του κινήματος που ένα χρόνο τώρα μπλοκάρει τους πλειστηριασμούς. Για να επιτύχει τον στόχο της και την διαφύλαξη των κερδών των τραπεζιτών δε διστάζει να χρησιμοποιήσει ανοιχτή βία, διώξεις, συκοφάντηση. Δεν είναι όμως μόνο οι πλειστηριασμοί, αλλά στα πλαίσια της 3ης αξιολόγηση της κυβέρνησης από τους θεσμούς, δρομολογείται μια επίθεση σε εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, (π.χ. περιορισμός δικαιώματος στην απεργία) που διαμορφώνουν τις νέες εργασιακές σχέσεις που θα ενταχθούμε, αλλά και σε εκπαιδευτικά, μορφωτικά δικαιώματα (νέο λύκειο, μαθητεία κλπ).

Αντίστοιχα και στο πανεπιστήμιο, που η επίθεση εκτυλίσσεται κυρίως με το ν. Γαβρόγλου, διαμορφώνονται νέοι όροι για το πως θα υπάρχουμε σε αυτό, από την μη ελευθερία δράσης εντός του και την επέμβαση της αστυνομίας, μέχρι τις ανάγκες μας για μόρφωση και παροχές που υποβαθμίζονται.

Το πανεπιστήμιο όπως διαμορφώνονται και οι επιχειρηματικές δραστηριότητες εντός του επιβάλουν την ύπαρξη ενός περιβάλλοντος τάξης και ασφάλειας, που δεν συνάδει με τις δράσεις των φοιτητικών συλλόγων και τη διεκδίκηση καλύτερων όρων σπουδών. Έτσι το άσυλο μπορεί να παραβιαστεί ανά πάσα στιγμή με εντολή των πρυτανικών αρχών, και να κατασταλούν φοιτητικές ενέργειες όπως έχει γίνει και στο παρελθόν. Ιδιαίτερα με το πρόσχημα του ναρκεμπορίου και της “ασφάλειας” των φοιτητών από αυτό, η παρουσία της αστυνόμευσης φαίνεται να νομιμοποιείται. Καταλήγουμε λοιπόν σε ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό για τις επιχειρήσεις, σεκιούριτι και αστυνόμευση, και όχι ανοιχτό για τους φοιτητές, και τις ανάγκες τους.

Χαρακτηριστικό της υποβάθμισης των παροχών είναι και η αναστολή της λειτουργίας της λέσχης στις εστίες του ΑΠΘ την προηγούμενη εβδομάδα. Η συντήρηση των κτιρίων έχει σταματήσει, οι εργαζόμενοι/ες των εστιών παραμένουν απλήρωτοι/ες, οι παροχές είναι πλέον μηδαμινές και φοιτητές πετιούνται έξω πριν ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, οι συνελεύσεις και οι κινήσεις των εστιακών δείχνουν πως οργάνωση και συντονισμός από τα κάτω μπορεί να δημιουργήσει μια αντίρροπη κίνηση στην κατεύθυνση κυβέρνησης/ΕΕ για το πανεπιστήμιο. Ο συντονισμός συλλογικοτήτων και το κίνημα των πληστειριασμών, δείχνουν πως το κίνημα μπορεί να δημιουργήσει ρήγματα, στο μέλλον που μας προδιαγράφουν.

Όσο η καταπίεση μεγαλώνει, μεγαλώνει κι η οργή μας. Φτάνει και ως εδώ! Υπάρχει ο άλλος δρόμος, εκεί που η οργή γίνεται υψωμένη γροθιά, εκεί που τα όνειρα μας για μια άλλη κοινωνία γίνονται εφιάλτες για τους εκμεταλλευτές αυτού του κόσμου για κάθε πραιτοριανό της σύγχρονης βαρβαρότητας! Με οργάνωση απ’ τα κάτω και συντονισμό, με την αναζωπύρωση των γενικών μας συνελεύσεων, ενώνουμε τις σπίθες αμφισβήτησης και ανάβουμε ξανά τις φλόγες του Δεκέμβρη!

Συνεχίζουμε μέσα από τις γενικές συνελεύσεις να επικαιροποιούμε τα αιτήματά μας και να ορίζουμε εκ νέου δράσεις μας κόντρα στις επιλογές της κυβέρνησης και του κεφαλαίου για να επιβάλλουμε τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τα όνειρα μας.

ΤΡΙΤΗ 05 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 15:00 ΣΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΑΝΑΤΟΜΕΙΟΥ

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΠΘ